آسمانم

چند سال پیش یادمه یک سری از بچه‌های وبلاگنویس بودن که به خاطر اینکه نمی‌تونستن موبایل داشته باشن (به هر دلیلی) و فقط حق استفاده از لپتاپ داشتن، روی آورده بودن به وبلاگنویسی و منتظر این بودن که اتفاق خاصی بیوفته تا بتونن از طریق موبایل وارد اینستاگرام و تلگرام و توییتر بشن. این موضوع منو خیلی به فکر فرو برد. خب من وبلاگنویسی رو با دیدن وبلاگ افرادی علیرضا مجیدی و آرش زاد و جادی شروع کردم و نگاهم به داشتن وبلاگ، داشتن یک رسانه برای انتشار افکار و محتوای ارزشمند بوداما این دوستان وبلاگنویس لپتاپی هدفشون ارتباط با انسان‌ها در مکان‌های دیگر بود. مثلا یک فرد در مرکز ایران بتونه دوستانی در شمال یا جنوب یا انسان‌های غیر از آدم‌هایی که هر روز می‌بینه رو پیدا کنه.